Genealogyfor Kyai Haji Yahya (Penghulu Mukim Kabupaten Ambal) (deceased) family tree on Geni, with over 225 million profiles of ancestors and living relatives. People Projects Discussions Surnames KYAIDAN PELACUR KH. Ali Yahya Lasem terkenal tampan, berbadan tegap dan atletis. Bila sarung, sorban, dan kopiahnya dibuka beliau mirip bule Eropa, Amerika atau Australia. Tak heran kalau banyak KIYAIDAN PELACURKyai haji Ali Yahya dari Lasem jawa tengah terkenal tampan, berbadan tegap dan atletis. Bila sarung, sorban, dan kopiahnya dibuka beliau mir cash. Ali Kayası; Kahramanmaraş merkez Bulutoğlu köyü Karput Mezrası sınırları içerisinde bulunan ve ismi Hz. Ali’ye nispet edilen bir kaya ziyaretidir. Ali Kayası eski Kahramanmaraş-Kayseri karayolunun 25. kilometresinde yolun sol tarafında, yerden 150 m. yükseklikte olduğu söylenen düz bir kayadan oluşmaktadır. Efsaneye göre Hz. Ali küffarla savaşa giderken yolu bu sarp ve yalçın kayaya düşmüş ve burada bir süre mola ver-miş. Hz. Ali, kendi adıyla anılan kayanın üzerine geldiğinde, kayanın Güredi Kalesi’yle bitiştiğini ve aynı adı taşıyan Güredi Tekir suyunun da yine Ali Kayası tarafından tıkanıp bir göl haline geldiğini görmüş. Bu duruma müdahale etmek isteyen Hz. Ali kılıcı Zülfikar’ı çekip kayaya vurduğunda kaya düz bir şekil almış ve Güredi suyu yol bulup Ceyhan Nehrine karışmış. Bu sırada Güredi Kalesi de kılıç darbesiyle yaklaşık 1,5 km. kuzeye uzaklaşmış. O sırada kalenin küffarın eline geçtiğini gören Hz. Ali, Düldül’ü şaha kaldırmış ve Ali Kayası’ndan Güredi Kalesi’ne atlayıvermiş. Kalede çetin bir savaş veren Hz. Ali, kaleyi kısa zamanda teslim almış ve kale kumandanı “Keyiş/Keşiş” in başını Zülfikar’ın ucuna takıp söz konusu kayaya doğru fırlatmış. Keşişin başı kayanın kuzey yüzüne isabet etmiş ve başın değdiği kaya parçası derhal oyuluvermiş. Söylenceye göre günümüzde “Keyiş/Keşiş’in Oyuğu deliği” denilen bu yerdeki beyazlık, Keşişin saçları veya kafatasına ait parçalarmış. Ancak kayanın düz ve yerden takriben 150 m. kadar yükseklikte olması dolayısıyla söz konusu oyuğa ulaşmak pek mümkün değildir. Ali Kayası’nın güney yamacında 45 m2 kadar olan ve yöre halkı tarafından kutsal kabul edilen bir mağara bulunmaktadır. Düldül’ün söz konusu mağaraya girdiği, burada bir süre kaldığı ve hatta yaşadığı anlatılmaktadır. Anlatılanlara göre Düldül, bu bölgeye Hz. Ali’nin vefatından sonra yalnız başına gelmiştir. Önce “Kaya Düldülü” sonra da “Yayla Düldülü”ne uğramış, buralarda gezinmiş, sularından içmiş, mağaralarında kışı geçirmiştir. Yörede onun yerden çok yüksek olan kayalara sıçrayabildiği, derisini ıslatmadan ırmakları geçebildiği, ancak hızlı koşan bir at olmadığı anlatılmıştır. Atının bu yönünü eleştirenlere Hz. Ali’nin, “Ben düşmanından korkmayacak kadar yürekli; onu kovalamayacak kadar merhametliyim” dediği rivayet edilmiştir. Söz konusu 45 m2’lik mağa-ranın tam üzerinde ise derinliği 5 m. kadar olan ve yöre halkı tarafından “Ziyaret Suyu” olarak adlandırılan bir de su kuyusu bulunmaktadır. Anlatılara göre Hz. Ali, Zülfikar’ın ucunu yere batırdığında kaya oyulmuş ve oyulan yerden su çıkmış, sudan hem kendisi hem de atı içmiştir. Bu su ile abdest aldığı da söylenilen Hz. Ali’nin kuyunun hemen yakınında namaz kıldığı, namaz esnasında diz kapağının isabet ettiği kayanın oyulduğu ve dizlerinin izinin çıktığı varsayılmakta ve bu yere de yöre halkı “Hz. Ali’nin namaz kıldığı yer” demektedir. Mağaradan “Ziyaret Suyu”na çıkılan patika yol üzerindeki taş oyukların ise Hz. Ali’nin atı Düldül’ün ayak izleri olduğu söylenmektedir. Kahramanmaraş ve çevresinde Hz. Ali’nin Düldül’ünün ismiyle anılan üç farklı dağın olduğu söylenmektedir. Bu dağlardan Ali Kayası’nın da içinde olduğu dağa “Kaya Düldülü”, merkez ilçe Yeşildere köyü sınırları içerisinde bulunan dağa “Orta Düldül”, Osmaniye-Düziçi ilçesi sınırları içerisinde kalan dağa ise “Yayla Düldülü” adı verilmektedir. Efsaneye göre Hz. Ali, atı Düldül’ü kendi adıyla anılan kayada arka ayakları üzerinde şaha kaldırmış ve yaklaşık 40 km. uzaklıkta olan Osmaniye-Düziçi ilçesi sınırları içerisinde kalan “Yayla Düldül’ü” dağına konmuştur. Bu sırada atın “Orta Düldül” denilen Düldül Dağı’nı geçerken zorlandığı, bunu fark eden Hz. Ali’nin dağa “Eğil ya mübarek.” dediği ve dağın derhal eğildiği anlatılmaktadır. Hz. Ali ve atının söz konusu dağın üzerinden geçmesinden bu yana dağın ışık saçtığı, dolayısıyla çevresindeki köylerin karanlık gecelerde dahi aydınlık olduğu söylenmektedir. Başka bir anlatıya göre de Düldül, söz konusu dağı geçtiği sırada ayağı bir kayaya çarpar ve yaralanır. Düldül, acı içerisinde Düziçi ilçesinde kendi adıyla anılan dağa iner. Hz. Ali onun ayağını iyileştirmek için dağın eteğinden akan Ceyhan Nehri yakınlarına kadar getirir ve yaralı ayağını yıkar. Hemen akabinde Düldül’ün ayağı iyileşiverir. Bu sırada ayağın yıkandığı yerde aynı anda bir de sıcak su çıkar. İnanışa göre o sıcak su günümüzde de Haruniye/Düziçi Ilıcası olarak bilinmektedir. Ali Kayası Kahramanmaraş ile çevre il ve ilçelerden gelen kimseler tarafından yılın her mevsiminde ziyaret edilmektedir. Karayolunun buradan geçtiği sıralarda Afşin, Elbistan, Nurhak, Ekinözü, Göksun ile diğer il ve ilçelerden Kahramanmaraş’a giden yolcuların, Ali Kayası’nı gördüklerinde arabalarından inerek ona karşı dua ve niyazda bulundukları söylenmektedir. Buraya gelen ziyaretçilerin Hz. Ali’nin namaz kıldığı ve atının izi olduğu söylenen yerler başta olmak üzere kutsal kabul edilen yerleri dolaşarak dua edip namaz kıldıkları, söz konusu izlere yüz sürdükleri görülmüştür. Bunun yanında çeşitli hastalıkların tedavisi amacıyla yöre halkı tarafından kutsal kabul edildiği söylenen “Ziyaret Suyu”ndan içtikleri, köye getirip dağıttıkları, söz konusu su ile banyo yaptıkları ve bu vesileyle şifa buldukları ifade edilmiştir. Kuyudan su alındıktan sonra da kuyuya düğme boncuk vb. gibi şeylerin atıldığı söylenmiştir. Aynı zamanda Ali Kayası’nda adak kurbanlarının kesildiği, yağmur yağmadığı dönemlerde de yağmur duası için çıkıldığı anlatılmıştır. Coğrafi Yeri Ali Kayası, Kahramanmaraş ili Onikişubat ilçesi Bulutoğlu Mahallesi kuzeyinde bulunan Ceyhan Nehri yan kollarından Güredin Irmağı’nın oluşturduğu bir kanyondur. Derin bir vadinin iki yakasını oluşturan Ali Kayası günümüzde Ceyhan Nehri üzerinde 1990 yılında inşası tamamlanan Menzelet Baraj Gölü’nün içinde kalmaktadır. Ali Kayası’nın, Menzelet Barajı yapılmadan önceki yüksekliği 160 metre iken günümüzde Menzelet Baraj Gölü dolu olduğunda 65 metrelik bir kısmı su düzeyinin üzerindedir. Kahramanmaraş Tersiyer tektonik evrimini yansıtan Ali Kayası Kanyonu, çok büyük bir denizaltı kanyon dolgusu stratigrafisi sunan farklı sedimentar fasiyes oluşumu tarafından kontrol edilen Miyosen yaşlı konglomera ve kumtaşlarından oluşmaktadır. Ali Kayası’nın bulunduğu vadide mevsimlik şelaleler, çam ve meşe ormanları bulunmaktadır. Ali Kayası’na ulaşım, Kahramanmaraş-Kayseri karayolunun 29. Kilometresi Suçatı ayrımından Süleymanlı yolu kullanılarak Şadalak mevkiinden sağlanabilmektedir. Aynı zamanda Bulutoğlu ve Kürtül Mahalleleri dağ yollarından yürüyerek ulaşım imkânı da bulunmaktadır. Kaynakça Hamza KARAOĞLAN, Kahramanmaraş ve Çevresinde Ziyaret Yerleri,Ankara 2014, Oğuz PAKÖZ, “Gıcılı’dan Düldül’e”, Alkış Dergisi, Mart-Nisan, Kahramanmaraş 2009, Hülya DİKER, “Kahramanmaraş’ın Kültür ve Turizm Değerleri”, Madalyalı Tek Şehir Kahramanmaraş Dergisi, 73. Yıl Özel Sayısı, Ankara 1993. M. GÜL – K. GÜRBÜZ – B. T. CRO-NİN, 2011, “Provenance of the northern part of the Kahramanmaras Peripheral Foreland Basin Miocene, S Turkey”, Journal Of Asian Earth Sciences, 40 475-495, DOI 2010. H. KARAOĞLAN, “Anadolu’da Hz. Ali Tasavvurları Kahramanmaraş Örneği”, KSU İlahiyat Fakültesi Dergisi, Kahramanmaraş 2015. Muhterem Küçükönder Merupakan ulama yang namanya sudah tidak asing lagi bagi bangsa Indonesia yang hidup di perempat terakhir abad ke-20, khususnya bagi warga Nahdliyyin. Tokoh ini pernah memegang jabatan puncak pada Pengurus Besar Nahdhatul Ulama, sebagai Rais Am Pengurus Besar Syuriyah, yang merupakan pengendali organisasi Islam terbesar di Indonesia itu. Pengaruh Kiai Ali Ma’sum bukan saja dikarenakan beliau secara formal pernah menduduki jabatan strategis dalam Jam’iyyah Nahdlatul Ulama, tetapi juga karena kedalaman ilmunya dan peran yang diambilnya, baik dalam dunia keilmuan, spiritual maupun kemasyarakatan. Dari sinilah lahir kharisma sebagaimana layaknya dimiliki oleh ulama-ulama besar lainnya. Ali bin Ma’sum dilahirkan tanggal 2 Maret 1915 di Soditan, Lasem, Kabupaten Rembang pantai utara Jawa Tengah, Ali Ma’sum merupakan putera pertama dari hasil perkawinan Kyai Haji Ma’sum yang lebih popular dengan Mbah Ma’sum dengan Nuriyah binti Kyai Muhammad Zein. Mbah Ma’sum adalah pendiri dan pengasuh Pondok Pesantren al-Hidayat, Kampung Soditan, kota Lasem, Kabupaten Rembang. Sebagai putra seorang kyai pengasuh pesantren, Ali Ma’sum tentu saja mendapatkan pendidikan ilmu-ilmu keislaman yang cukup sejak masa kanak-kanaknya. Walau sebagai putra kyai yang sering dipanggil Gus, Ali Maksum tidak hanya menyandarkan diri pada charisma ayahandanya. Seorang Gus harus belajar giat sebagaimana santri lainnya, apalagi beliau sebagai calon kyai pengganti ayahnya setelah dewasa nantinya. Ali Maksum belajar kepada ayahnya sendiri dan santri-santri senior di Pesantren al-Hidayat. Beliau juga belajar kepada ulama-ulama di kampong halamannya, yang masih tergolong kaum kerabatnya. Lasem memang terkenal sebagai salah satu kota pantai utara Jawa yang mempunyai banyak ulama pesantren. Kemudian setelah menjelang akil baligh Ali Maksum mulai belajar ke pesantren yang lebih jauh. Beliau pernah nyantri kepada kyai Amir di Pekalongan, kemudian berangkat ke pesantren Termas, Kabupaten Pacitan, berguru kepada Kyai Dimyati, sekitar tahun 1927. Pesantren Termas, Pacitan tersohor karena salah seorang tokohnya menjadi ulama besar di tanah suci Mekah, ahli hadits yang sulit tandingannya pada akhir abad ke-19 hingga perempat pertama abad ke-20. Beliaulah syeikh Mahfudz at-Tarmisi yang tak lain kakak kandung Kyai Dimyati bin Abdullah yang memimpin Pesantren Termas ketika Ali Maksum mondok di sana. Sekitar 8 tahun Ali Maksum belajar di pesantren Termas, bahkan sempat menjadi ustadz di Pondok Pesantren itu. Ketika menjadi santri di Termas, tampak sekali kecemerlangan otak kyai muda asal Lasem itu, sehingga Kyai Dimyati memberikan restu kepada Kyai Ali Maksum yang baru menginjak usia 20 tahunan itu untuk mendirikan madrasah diniyah di kompleks pondok. Kyai Ali Maksum menjadi pendiri sekaligus kepala madrasah tersebut, dibantu anak buahnya bekas santrinya, seperti Abdul Mu’thi Ali sebagai wakil kepala madrasahnya. Nama terakhir ini kelak menjadi Menteri agama Republik Indonesia 1971-1978. Dengan berdirinya madrasah yang menggunakan sistem kalsikal di tengah-tengah pesantren yang bersistem halaqah tersebut, menunjukkan bahwa Kyai Ali Maksum adalah pembaharu di Pesantren Termas. Murid Kyai Ali Maksum sewaktu di Termas banyak sekali, di antaranya KH. Azhar Basyir yang pernah menjadi Ketua Umum Muhammaddiyah. Rintisan Kyai Ali Maksum di Pesantren Termas, Pacitan tetap berjalan hingga kini, diteruskan oleh para penggantinya. Setelah delapan tahunan mondok di Pesantren Termas sambil menjadi Kepala Madrasah di sana, Kyai Ali Maksum pulang ke kampong halamanny. Kepulangan ulama muda ini memang diharapkan oleh ayahandanya untuk membant mengajar dan mengembangkan pesantren al-Hidayat, Lasem. Menginjak usia 23 tahun, Kyai Ali Maksum dinikahkan dengan Raden Rara Hasyimah, puteri Kyai Haji Raden Munawir dari Pesantren Krapyak, Yogyakarta. Kyai Munawir merupakan ulama ahli Ulumul Qur’an yang terkenal dan masih termasuk kalangan bangsawan keratin Yogyakarta Ngayogjakartohadiningrat. Ulama besar ini merupakan saudara kandung KYai Mudzakir ayahanda Prof. KH. Abdul Kahar Mudzakir, tokoh MUhammaddiyah yang terkenal dan pernah menjadi anggota Panitia Sembilan dalam bidang penyelidik Usaha-Usaha Persiapan Kemerdekaan Indonesia, bersama Ir. Sukarno, Drs. Muhammad Hatta, Kyai Wahid Hasyim dan lain sebagainya. Setelah perkawinan antara kedua insan yang belum banyak kenal sebelumnya itu, Kyai Ali Maksum tetap melaksanakan niatnya untuk belajar ke tanah suci Mekah. Beliau berangkat naik haji ke tanah suci 1938 dan menetap di sana selama dua tahun, untuk memperdalam ilmu-ilmu keislaman yang telah didapatkannya selama ini. sepulang dari tanah suci Kyai Ali MAksum yang telah menjadi ulama muda itu, semakin tampak kehebatannya, sebagai ulama intelektual yang brilian. Beliau memang terkenal sebagai ulama fikih, tetapi ahli juga dalam bidang tasawuf. Seorang hafidz yang memang benar-benar menguasai ulum al-qur’an termasuk qira’ah sab’ah serta ilmu-ilmu lain yang berkaitan. Seusai belajar dari tanah suci, Kyai Ali pulang ke Lasem, tidak lama kemudian beliau harus menetap di Krapyak karena mertuanya, Kyai Haji Munawir, wafat sekitar 1941, sedangkan putra-putra Kyai Munawir sebagian besar belum dewasa dan pesantren itu memang memerlukan kehadirannya sebagai sosok ulama yang benar-benar mempunyai jangkauan dan wawasan jauh ke depan. Sejak itulah Kyai Haji Ali Maksum menetap di Krapyak dan menjadi pengasuh utama pesantren itu hingga akhir hayatnya. Sebagai pesantren yang berada di pinggiran kota besar sekaligus kota pelajar, Krapyak yang asal mulanya sebagai pesantren salafiyah, berkembang menjadi pesantren modern walau tidak mungkin meninggalkan pembaharuan-pembaharuan di Pesantren Krapyak, walau cirri khas pesantren salafiyah tetap dipertahankan. Pesantren Krapyak dikembangkan sesuai dengan alur yang dirintis oleh Kyai Munawir, sebagai Pesantren Al-Qur’an. Kyai Ali Maksum, sebagaimana mertuanya, terkenal sebagai ahli tafsir, sehingga tepatlah beliau memimpin pesantren ini. beliau mengasuh Pesantren al-Munawwiriyah, Krapyak bersama saudara-saudara iparnya seperti Kyai Abdul Kadir Munawir, Kyai Warson Munawir, Zainal Abidin Munawir, dan lain sebagainya. Di samping pesantren al-Qur’an, Krapyak kemudian juga berkembang sebagai pesantren yang mempunyai tipe perkotaan, dalam arti pesantren yang berusaha untuk mensantrikan calon sarjana atau mengulamakan calon intelektual muslim. Tipe yang demikian tidak ubahnya dengan pesantren di wilayah perkotaan atau pinggiran kota, dimana santrinya banyak juga merangkap di sekolah umum ataupun kuliyah di perguruan Tinggi di luar pesantren. Mereka adalah calon-calon intelektual yang harus diisi sedemikian rupa tentang ilmu-ilmu keislaman, agar kelak menjadi intelektual muslim yang kuat memegang agamanya. Berarti Pesantren Krapyak di samping mencetak ulama-ulama ahli ilmu al-Qur’an, juga mencetak ulama-ulama intelektual atau paling tidak intelektual santri. Nama Kyai Haji Ali Maksum di kalangan masyarakat sudah tidak asing lagi, karena peran yang diambilnya di berbagai sector, sebagai ulama intelek, sebagai ilmuwan, seagai tokoh organisasi Islam maupun sebagai pemimpin pada umumnya. Di kalangan intelektual dan dunia kampus, Kyai Haji Ali Maksum dikenal sebagai dosen ilmu tafsir yang benar-benar ahli dalam bidangnya dan berpandangan luas. Sebagai ulama ahli tafsir beliau termasuk salah seorang tim Lembaga Penyelenggara Penerjemahan Kitab Suci Al-Qur’an yang di bentuk Menteri Agama tahun 1962, bersama-sama KH. Anwar Musaddad, Prof Hasbi Assiddiqy dan lain sebagainya, yang diketuai Prof. RHA Sunaryo, SH., Rektor IAIN Sunan Kalijaga saat itu. Sebagai hasil kerja tim ini adalah Terjemah Kitab suci al-Qur’an 30 juz yang diterbitkan oleh Departemen Agama Republik Indonesia. Di lingkungan pesantren, beliau dikenal sebagai ulama yang luas sekali ilmunya. Beliau adalah seorang ahli tafsir dan ilmu-ilmu al-Qur’an, seorang ahli fikih, sebagai ahli bahasa Arab beserta ilmu alatnya, sebagai ulama yang menguasai berbagai macam kitab, baik yang menjadi rujukan ulama-ulama tradisional maupun ulama-ulama modernis, termasuk menguasai kamus Munjid, sehingga dijuluki Munjid berjalan. Beliau pulalah yang memimpin penyusunan kamus Bahasa Arab terkenal bernama kamus al-Munawir, dan dilaksanakan langsung oleh KH. Warson Munawir. Beliau sangat menguasai kitab-kitab rujukan ulama-ulama modernis, melebihi penguasaan dari ulama-ulama kelompok modernis itu sendiri, seperti kitab-kitab karangan ibn Taimiyah, ibn Qasim, Sayid kutub dan lain sebagainya. Di kalangan jam’iyyah Nahdlatul Ulama, beliau juga terkenal sebagai ulama yang berpengetahuan dan berwawasan luas dalam pengetahuan keislaman maupun kemasyarakatan. Beliau pernah menjadi anggota konstituante mewakili partai Nahdlatul Ulama setelah pemilu untuk lembaga itu, 15 Desember 1955 sampai lembaga pembuat konstitusi itu dibubarkan sesuai dekrit Presiden 5 juli 1959. Kyai Ali Maksum menduduki jabatan Rais Syuriyah Pengurus Wilayah Nahdlatul Ulama Yogyakarta selama bertahun-tahun sejak Indonesia merdeka hingga tahun 1981, ketika beliau diangkat sebagai pengganti antar waktu KH. Bisri Syansuri, Rais Am Pengurus Besar Nahdlatul Ulama itu wafat 25 April 1980, sehingga Kyai Haji Anwar Musadda yang adalah wakil Rais Am saat itu kemudian menggantikan kedudukan Kyai Bisri Syansuri sebagai pejabat sementara. Berdasarkan Musyawarah Nasional Syuriyah NU di Kaliurang tahun 1981, Kyai Ali MAksum diangkat sebagai Rais Am sampai dengan Muktamar berikutnya. Pengangkatan ini disebabkan Kyai Ali Maksum, disamping telah memenuhi persyaratan khusus untuk jabatan Rais Am yakni sebagai penyatu pondok pesantren, sementara Prof. KH. Anwar Musadda belum memiliki Pondok Pesantren. Setelah pemilu 1982 terjadi perpecahan di dalam tubuh NU menjadi dua kubu, yakni kubu Cipete di bawah pimpinan KH. Dr. Idham Khalid dan kubu Situbondo di bawah KH. Ali Maksum dan KH. As’ad Syamsul Arifin. Perselisihan dua kubu ini berlangsung sampai dua tahun 1982-1984, walau akibat sampingnya masih terasa hingga satu dasawarsa. Setelah diselenggarakan Muktamar NU di Situbondo, 8-12 Desember 1984 Kyai Haji Ahmad Shiddiq terpilih sebagai Rais Am Pengurus Besar Syuriyah Nahdlatul Ulama, sedangkan Kyai Ali Maksum, Kyai Dr. Idham Khalid dan KH. As’ad Syamsul Arifin duduk dalam lembaga Musytasyar Penasehat PBNU beserta beberapa tokoh lainnya. Posisi Kyai Ahmad Shiddiq sebagai Rais Am dipertahankannya dalam Muktamar NU di Pesantren Krapyak, Yogyakarta Pesantren yang dipimpin Kyai Ali Maksum akhir Nopember 1989. Kyai Ali Maksum memang tipe seorang ilmuwan Islam atau ulama intelek, tetapi bukan tipe tokoh yang punya kemampuan komando imamah yang kuat sebagaimana Hadratusy Syaikh Hasyim Asy’ari, Kyai Haji Wahab Hasbullah maupun Kyai Bisri Syansuri. Kyai Wahab maupun Kyai Bisri Syansuri mempunyai kemampuan komando terhadap Kyai Haji Idham Khalid yang menjadi Ketua Umum Tanfidziyah, sehingga KH. Idham Khalid manut kepada kedua ulama besar itu. Kyai Ali Maksum tidak memiliki kekuatan komando yang demikian, sehingga sulit mengendalikan KH. Idham Khalid, yang memang sudah terlanjur mempunyai pengaruh dan akar luar biasa di kalangan Nahdliyyin. Kharisma KH. Ali Maksum bukan terletak pada komandonya sebagai Rais Am Pengurus Besar Syuriyah Nahdlatul Ulama, tetapi terletak pada kedalaman ilmu dan wawasannya yang luas, serta wibawanya terhadap umat. Kaliber keulamaan Kyai Haji Ali Maksum tidak bisa diragukan lagi, beliau ulama besar bertaraf nasional. Pengakuan ini bukan saja datang dari kalangan Nahdliyyin, tetapi juga dari kalangan ulama-ulama pembaharu, khususnya Muhammadiyah maupun dari kalangan birokrat pusat maupun daerah. Ketika dilangsungkan Muktamar NU ke-28 di Pesantren Krapyak yang beliau pimpin, sebenarnya Kyai Ali Maksum sudah menderita sakit sejak beberapa saat sebelumnya. Beliau menemui Presiden Suharto ketika menjenguknya, dengan bertiduran di kamarnya yang sederhana, beberapa saat sebelum presiden membuka muktamar itu. Dari situ bisa di lihat bahwa walau dalam keadaan sakit dan berusia lanjut, beliau tetap berusaha menerima kehadiran muktamirin dari seluruh Indonesia, sebagaimana yang telah disepakati oleh Pengurus Besar Nahdlatul Ulama. Seminggu setelah Muktamar selesai, masyarakat Islam, khususnya warga Nahdliyyin dikejutkan oleh berita duka yang datang dari Krapyak, Yogyakarta yang baru saja mengadakan hajat besar. Kyai Haji Ali Maksum wafat, menghadap panggilan Allah dalam usia 77 tahun, tepatnya tanggal 7 Desember 1989. Tentu saja warga Nahdliyyin dan segenap masyarakat Islam merasa kehilangan pemimpin spiritual yang berpengaruh. Walaupun beliau telah wafat, tetapi pengaruh ini akan tetap hidup di tengah-tengah masyarakat, sesuai dengan gerak langkah perkembangan Islam masa mendatang. Sumber H. M. Bibit Suprapto, Ensiklopedi Ulama Nusantara, Jakarta Gelegar Media Indonesia, 2010. Sumber Gambar santrinews Dua atau tiga tahun yang lalu beredar cerita di media sosial. Tentang seorang kyai asal Lasem yang bernama Kyai Ali Yahya. Entah siapa yang pertama meriwayatkannya. Yang pasti kisah tersebut menunjukkan betapa bijaksananya sosok kyai kita yang satu ini. Konon Kyai Ali Yahya punya penampilan fisik yang tidak umum. Badannya tinggi tegap, wajahnya tampan. Kalau sorban atau pecinya ditanggalkan, beliau tak terlihat seperti kyai tapi bule dari Eropa. Maka tak mengherankan kalau saat itu banyak kaum Hawa yang terpesona olehnya. Suatu malam Kyai Ali Yahya bertandang ke Jepara. Jarak perjalanan dari kediaman beliau sekitar 114 kilometer. Di sebuah perempatan mobil beliau berhenti karena lampu merah menyala. Saat itulah seorang wanita muda, cantik, dan berdandan menor menghampiri. Wanita tersebut mengira pria di dalam mobil itu pelancong. Seorang bule tajir melintir yang tengah mencari kesenangan di Indonesia. Kebetulan saat itu Kyai Ali Yahya memang sedang melepas peci dan sorbannya. Baca juga Ganyang HTI Sepak Terjang Gus Muwafiq Menghadang Gerakan Khilafah “Malam, Om,” ujarnya, di dekat jendela mobil. “Malam,” jawab Kyai Ali Yahya. “Boleh ikut, Om?” “Oh, boleh, silakan!” Tanpa banyak berpikir wanita itu membuka pintu belakang dan duduk di kursi mobil. Merapikan posisinya, lalu bertanya ke mana pria-pria di depannya menuju. “Aku temenin sampai pagi ya, Om?” ujarnya. Saat itulah Kyai Ali Yahya mengenakan peci dan sorbannya. Lalu mematut-matut wajahnya di spion mobil, dan menjawab bahwa dirinya akan menghadiri acara di Jepara. “Mau ngisi pengajian,” jawab beliau, “ikut saja, gak apa.” Wanita itu geragapan. Tak menyangka pria yang digodanya adalah seorang ulama. Wajahnya tak bisa menutupi rasa takut. Ingin rasanya tiba-tiba menghilang saat itu juga. “Maaf, Pak Kyai, saya tidak tahu. Saya turun di sini saja,” pintanya. “O, gak apa-apa, Mbak. Sekali-kali ikut pengajian kan bagus.” “Saya turun di sini saja …” “Lho gak bisa, Sampeyan tadi kan bilang mau ikut!” “Tapi saya kan gak pakai jilbab.” “Gampang, nanti pinjem jamaah.” “Tapi saya malu, Pak Kyai.” “Mbak,” ujar Kyai Ali Yahya, “Sampeyan jadi wanita penghibur gak malu, ini ikut pengajian kok malu?” Dan wanita itu pun akhirnya pasrah. Baca juga Silaturahmi Gus Dur Dari Orang Pinggiran Sampai Kyai Besar Mobil terus berjalan menuju Jepara. Begitu tiba di tempat tujuan jamaah sudah memadati lokasi pengajian. Sebelum turun, Kyai Ali Yahya memanggil panitia wanita dan meminta jilbab. “Bu Nyai lupa gak pakai jilbab,” kata beliau. Tentu saja aneh. Mana ada istri kyai menghadiri pengajian tapi lupa memakai jilbab? Tapi kebingungan di kepala panitia itu tak dihiraukannya. Apalagi yang meminta adalah kyai undangan. Ia bergegas mencari pinjaman jilbab, tanpa banyak bicara. Setelah turun dari mobil, Kyai Ali Yahya dan wanita itu dijamu tuan rumah. Keduanya duduk di ruangan yang terpisah. Kyai Ali Yahya di ruang depan, wanita itu di ruang belakang. Kyai Ali Yahya lalu sibuk berbincang dengan tuan rumah. Tenggelam bersama jamaah lain dalam percakaan seputar hajatnya. Sementara wanita penghibur itu cemas luar biasa. Seumur-umur baru kali itu ia hadir di pengajian. Sebagai “bu nyai” pula! Ia diperlakukan bak seorang ratu. Diajak berbincang. Dipersilakan menikmati hidangan. Tak seorang pun tahu wanita itu biasa menjajakan dirinya di perempatan jalan. Menggoda pria-pria hidung belang yang melintas dan menawarkan jasa kepada siapa pun yang kesepian. Singkat cerita pengajian Kyai Ali Yahya selesai dan rombongan dari Lasem itu bersiap pulang. Tuan rumah berkali-kali mengucapkan terima kasih atas kehadiran mereka. Jamaah pria di ruang tamu lalu meminta Kyai Ali Yahya memanjatkan doa. Agar keberkahan Allah limpahkan pada mereka dan keluarganya. Jamaah wanita tak mau kalah. Ada “bu nyai” di dekat mereka, apa salahnya meminta barakah doa? Saat itulah sebuah gempa mengguncang hati wanita itu. Tak kuasa ia menolak permintaan sang tuan rumah, sebab kadung diamini oleh para jamaah yang lain. Tapi apa yang bisa ia baca, sebab bahkan salat saja entah kapan terakhir ia kerjakan. Beruntung. Di saat-saat kritis itu sebuah doa dari masa kecil tebersit di kepalanya. Buah ajaran orangtua dan guru mengajinya. Maka tanpa banyak bicara, doa pendek itulah yang ia rapal. Disambut “amin-amin” jamaah yang mengelilinginya. Kyai Ali Yahya lalu memberi kode. Tanda keduanya harus segera beranjak. Jamaah pria pun mengantar beliau hingga ke samping mobil. Begitu pula jamaah wanita, melepas sang “bu nyai” itu hingga ke pinggir jalan. Baca juga Negara Islam Komentar Gus Dur tentang Imajinasi Muslim Garis Keras Kyai Ali Yahya menyalami jamaah pria, lalu mengucapkan salam pamit. Tak mau ketinggalan, wanita penghibur itu juga berpamitan. Tapi tak disangka, jamaah wanita berebut menyalaminya. Mengembangkan senyum tulus di wajah mereka, lalu menciumi tangannya. Gempa susulan yang tak kalah dahsyat mengguncang hati wanita itu. Dalam perjalanan pulang, tak ada suara terdengar dari dalam mobil. Kyai Ali Yahya diam seribu bahasa. Sementara sang supir tampak awas melihat ke depan. Di kursi belakang, wanita penghibur itu tak sudah-sudah menangis sesenggukan. Entah apa yang ada di pikirannya. Sumber foto

kyai haji ali yahya lasem